...Tarixçi və yazıçı, “Ghosted: Kabus ovunun tarixi və nə üçün axtarırıq” kitabının müəllifi, təxminən iki əsr keçsə də, bəşəriyyətin niyə kabusları tutmaq ideyasından hələ də əl çəkmədiyini izah edib.
SİA xəbər verir ki, bu barədə The Conversation məlumat yayıb.
1874-cü ildə məşhur kimyaçı ser Uilliam Krookes qaranlıq otaqda oturaraq "möcüzə" gözləyirdi. Qarşısında pərdə dalğalandı və onun arxasından gənc qadının parıldayan “kayası” peyda oldu.
Krookes heyran oldu - lakin bu zühurun saxta olduğu üzə çıxdı və onun mənəviyyat seanslarında iştirakı ona elmi nüfuzuna baha başa gəldi.
Buna baxmayaraq, onun təcrübəsi başqalarını çəkindirmədi - spiritizm modası və ruhların sübutlarının axtarışı tez bir zamanda bütün dünyaya yayıldı.
Viktoriya dövründəki İngiltərə, Fransa və ABŞ-da insanlar ölülərin səslərini eşitmək və ya fövqəltəbii sirli təzahürlərə şahid olmaq üçün qonaq otaqlarına toplaşırdılar.
Sonradan həm şöhrət, həm də təsəlli axtaran minlərlə “tədqiqatçı” bu hərəkata qoşuldu.
Bu gün xəyal ovu rəqəmsal əsrdə yeni bir həyat yaşayır. YouTube və TikTok-da yüzlərlə həvəskar tərk edilmiş evləri və tutqun xəstəxanaları gəzərək "ölümdən sonrakı həyat" dəlilini tutmağa çalışır.
Sosial medianın meydana çıxması ilə "xəyal sənayesi" yeni bir bum yaşadı.
Elektromaqnit sahə detektorları, gecə görmə kameraları və mikrofonlarla silahlanmış həvəskar tədqiqatçılar “elmi” dəlil tapmaq üçün yarışırlar.
Ancaq texnologiya nə qədər çox inkişaf edərsə, bir o qədər də xəyal ovçuluğu psevdoelmə, onun iştirakçıları isə rəssama çevrilir.
Kitabın müəllifi etiraf edir ki, skeptisizminə baxmayaraq, öz "ekspedisiyaları" zamanı o, qorxu deyil, həyəcan və insan əlaqəsi hiss edib.
...Mən başa düşdüm ki, kabus ovu elm və ya ruhlarla əlaqəli deyil. Bu, əlaqə qurmaq, itki ilə mübarizə aparmaq və ölüm qorxusunu anlamaq üçün bir yoldur. Biz əslində xəyalları axtarmırıq - özümüzü axtarırıq..?
Nazlı Almuradova
Bütün xəbərlər Facebook səhifəmizdə