...Biz həyatımızı məqsədlərlə ölçməyə öyrəşmişik: gələcəyə qənaət etmək, arıqlamaq, işə düzəlmək və ya nəhayət təqaüdə çıxmaq.
SİA-nın məlumatına görə,bu barədə Psychology Today yazır.
Ancaq bu tanış formulalar daha dərin bir sualı gizlədir: niyə bu xüsusi məqsədlər bizim üçün vacib olur?
İstənilən məqsəd özümüzü kim kimi qəbul etdiyimizlə başlayır. Tibb sahəsində karyera arzusunda olan tələbə təkcə bilik üçün deyil, həm də “köməkçi” obrazı üçün can atır.
Bir idmançının marafon üçün məşq etməsi onların dözümlülüyünə və nizam-intizamına inamını gücləndirir. Problem ondadır ki, biz çox vaxt cəmiyyətin və ya ailənin diktə etdiyi yolla gedirik.
Məsələn, bir çox insanlar təqaüdə çıxmaq üçün onilliklər gözləyirlər, lakin ona çatdıqda özlərini boş hiss edirlər, çünki “işləmir” düsturu xaricində “niyə?” sualına cavabları yoxdur.
Tədqiqatlar göstərir ki, qeyri-müəyyən istəklər nadir hallarda hərəkətə keçir.
...“Mən daha sağlam olmaq istəyirəm” kimi ifadələr demək olar ki, heç vaxt işləmir. Ancaq müəyyən bir məqsəd qoyun - "həftədə üç dəfə evdə yemək bişirin" və ya "qızımla səyahət üçün pul toplayın" - və məqsəd canlanır və şəxsi məna kəsb edir.
Beynimiz təkcə nəticəyə deyil, həm də ona doğru atılan hər addıma sevinc gətirmək üçün yaradılmışdır.
Motivasiyanın nörotransmitteri olan dopamin, irəliləyiş gördükdə yüksəlir: siyahıdan bir elementi keçmək, bir məşq həftəsini tamamlamaq və ya başqa bir məbləği kənara qoymaq...
Buna görə də böyük məqsədlər kiçik addımlara bölünməlidir. Ancaq yadda saxlamaq lazımdır ki, nailiyyət son deyil. Olimpiya çempionları, təqaüdçülər, uğurlu karyera sahibləri – çoxları eyni sualla üzləşirlər: “Sonra nə olacaq?” Məqsəd səyahətin sonu deyil, yeni bir fəslin başlanğıcı olmalıdır. Nəhayət, hədəflər yalnız mərhələlər deyil. Onlar şəxsiyyətimizin əksidir, böyümək və irəliləməkdə məna tapmaq üçün bir yoldur.
Nazlı Almuradova
Bütün xəbərlər Facebook səhifəmizdə
USD
EUR
GBP
RUB