ƏLİ ŞİMŞƏK
(Poemadan bir parça)
Yeni əsr,
yeni min il.
Fikirləşib
çalışaraq
neçə beş il,
neçə on il
bu şerimi
yazdım ki,
mən
dahilərin
kölgəsində,
daldasında
rahat-rahat
nəfəs alam,
bir dincələm,
dahilərin
gur səsində
bəlkə qalam
minilliklər
səhnəsində
mən də,
mən də...
Daxilimdən
yenə “mən”lər
hiddət ilə
səsləndilər:
Yanılırsan,
Əli Şimşək,
yanılırsan!!!
Dünyanı
lərzəyə salan
qədim Roma
sərkərdəsi
Antoninin
min illərdən
gəlir səsi.
Cəm eləyib
saysız qoşun, neçə igid sərkərdəni
yürüş etdi
işğal üçün
Azərilər vətənini.
Bu torpaqda
düşüb dara
əli yalın,
üzü qara
həzər çəkib
döndü geri,
zəbun oldu
əsgərləri.
Xaqanların
şah xaqanı
kim tanımır
Çingiz xanı?!
O möhtəşəm
sülalənin
son nəslinin,
son oölunun
bu torpaqda
axdı qanı.
Yeri, göyü
ram eləyən
böyük Qacar
hər tərəfə
uzatdı əl...
Bu cəsurlar
Torpağında
Tapdı əcəl.
İkiüzlü,
yaltaq,
xain,
əsfəl,
fahişələr
sinəsindən
süd əmənlər
Qarabağa
qan ağiadır.
Bətənimi bürümüşdür
yaşıl çadır,
göy çadır.
Millət
indi intizarda,
çox dardadır.
Vətənimin
o ərləri,
ərənləri
görən indi
bəs hardadır?!
İgid oğlum!!!
Qorqud babam!!!
Cəsur qızım!!!
Tomris anam!!!
Şah Nüşabəm!!!
Hayqırıram
var səsimlə,
dahilərdən
qüvvət alan
nəfəsimlə:
-Min illərdə,
əsirlərdə
Qarabağın
göz yaşını
öz əliylə,
əməliylə
silən kəslər
yaşayacaq!!!
Qəmli-qəmli
boynun əyən,
gözlərindən
yaş yerinə
qan ələyən
Xarı bülbül
vətənini,
Cıdır düzü-
gözəllərin
oylağını,
ulu Vaqif,
İbrahim xan
Torpağını,
su yerinə
od püskürən
bizim İsa bulağını,
əsirlikdən
xilas edən
yaşayacaq!!!
Murovdağda
qar üstündə
qanı qalan,
dağ qürurlu
Laçınımda
şəhid olan,
Qubadlıda
döyüşlərdə
adı qalan,
Cəbrayılda
gözü yaşlı
Qaramanlar
türbəsini,
Xudafərin
Körpüsünü,
Dirilinin
sazı,sözü,
özü qalan
Diridağı,
Zəngilanda
həsrət ilə
yol gözləyən
Çinarlığı
Geri alan yaşayacaq!!!
Qarabağda
babaların
tapdalanan
qərib qəbrin
öpən əsgər
yaşayacaq!!!
Şəhidlərin
küskün ruhun
sevindirən,
ovunduran
yaşayacaq!!!
Bətənimin
Təbrizimdən
Dərbəndəcən,
İrəvandan
Göyçə gölüm
“Sevanacan”,
gün doğandan,
gün batana
parçalanmış yarasına
məlhəm qoyan
övladları
yaşayacaq!!!
Kim ömrünü
Qurban verib,
millətimə,
vətənimə,
kimdə varsa
insanlığa
gözəl duyğu,
gözəl niyyət
onu sevir
ana yurdum,
onu sevir
bəşəriyyət!!!
2000-ci il.
Min illərdə,
əsrlərdə,
Azərbaycan tarixində
millətimin ürəyinə
zəhər saçan,
bir namərdin,
nanəcibin,
bişərəfin
gülləsitək
köksündə
min sağalmaz
yara açan
erməni tikanını
çıxarıb yox eyləyən
Azərbaycan xalqının
İLHAMI yaşayacaq!!!
Millətimin parçalanmış
yarasına,
on illərlə sağalmayan
erməni xorasına
məlhəm qoyan
əsgərlərim yaşayacaq!!!
21 oktyabr 2020-ci il.
VƏSİYYƏT
Bir gözüm yaylaqda - şehli çəməndə,
o biri dağların bəyaz buzunda.
Bir gözüm Gəncənin qaymağındadı,
biri padarçölün bal qarpızında.
Bir gözüm Muğanını barlı çölündə,
biri qarlı Qaxın gözəl yazında.
Bir gözüm Alimin segahindadı,
biri Ədalətin telli sazında.
Bir gözüm Bəxtiyar “Muğam”ındadı,
biri Zeynəbimin xoş avazında.
Bir gözüm kəklikdə, turacda qaldı,
biri pərvaz edən Quba qazında.
Bir gözüm bal dadan meyvələrdədi,
o biri bulaqlar gözündə bitmiş
min dərdin dərmanı
dağ yarpızında.
Bir gözüm səmada - qara buludda,
biri ala gözlü “danulduzu”nda.
Bir gözüm limonda, əncirdə,narda,
Biri Lənkəranın gözəl qızında.
Bir gözüm gözəlin simasındadı,
Biri qürrəsində, ədasındadı.
Gözüm gözəllərin şuxyerişində,
Şirin ləhcəsində, xoş gülüşündə,
məni dara çəkən işvə nazinda…
Gözüm Kəlbəcərin İsti Suyunda,
İsa Bulağında, Cıdır Düzündə,
Laçın dağlarının bulaqlarında,
cənnət Qarabağın oylaqlarında,
Xarı bülbüllərin soraqlarında,
gözəl çiçəklərdə, güllərdə qaldı,
bizim dogma, əziz ellərdə qaldı.
Bilirəm yetişir ömrümün sonu.
Vəsiyyətim budur:
Dəfhn edin məni
elə torpaqdaki, elə yerdəki,
əsir Qarabağı azad eyləyən
igid əsgərlərin ayaqlarında
yayılsın Şuşaya nəşimin tozu!
Dözə bilməyirəm,
dözmürəm daha!!!
Sizallah, bupayız
Dəfn edin məni.
Dəfn edin ömrümün bu payızında,
bupayızında…
Sentyabr 1999-cu il