Yadımdadır, ötən əsrin 70-80-cı illərində 15 respublikanının SSRİ-yə tabe olduğu bir zamanda Ulu Öndər Heydər Əliyev sovet hakimiyyəti illərində – 1969-1982-ci illərdə Azərbaycan keçmiş Sovetlər İttifaqındakı müttəfiq respublikalar arasında keçirilən ”sosializm yarışı” deyilən yarışda ən qabaqcıl respublika olaraq yüksəlirdi. Və həmin vaxtlarda da hansı sahələrdə çalışmağından asılı olmayaraq o adla da yüksək göstərici ələd edəni mükafatlandırırdılar. Sevinirdilər ki, bizim respublikamız yüksək dəyərləndirilir.
Ancaq bu gün Azərbaycan müasir, demokratiya yolu ilə irəliləyən Cənubi Qafqazın lider dövləti, bölgədə söz sahibi olduğu bir dövrdə vətəni satanlar, cinayətkarlar “Vətən mənə nə edib” sualı ilə ölkəsinin pis gününə sevinir, uğuruna iflic olur. “Demokrat carçısıyam”, “hüquq müdafiəçisiyəm” daha nə bilim nələr...nələr… Bax, budur, satılmaq, bax, budur bədbəxtçiliyin ən yüksək piki.
Vətən daşına dönük çıxan naqislər...
Bax, budur ermənidən pis erməni olmaq. Bu aksiomadır: erməni xüsusi xidmət orqanlarına xidmət edən hər kəs, şübhəsiz ki, Azərbaycanın düşmənidir. “Milli Şura"çılar kimi erməniyə xidmət edənlərin xisləti, əqidəsi. Çünki istər Əli Kərimlisi, istər Cəmil Həsənli, Gültəkin Hacıbəyli… və Avropa zibilxanalarını və tualetlərini gəzənlər, ciyərlərini nəcis havası ilə işlədən "siyasi mühacir" bayquşları anlamırlar ki, əxlaqsız, mənəviyyatsız mərdiməzarların səviyyələri elə belə də olmalıdır. "Siyasi mühacir" adı ilə Amsterdamın gey klublarının dəlmə-deşiklərində gizlənən Orduxan Temurxanının, Vidadi İsgəndərlinin, Məhəmmədin, Turalın, Eminin, Qurban Məmmədovun, Vidadi İsgəndərlinin və bu kimi əxlaqsızların Əli Kərimli, Cəmil Həsənli tərəfindən nakişi şinelindən çıxaraq istədikləri donu geyinənlər tez bir zamanda böyürə-böyürə bu dövlətin ayağına gələcəklər, o zaman bağışlanılmayacaq, ancaq etdikləri əməllərinə, satqınçılıqlarına görə bu xalqın, dövlətin qarşısında cəzalarını alacaqlar, özü də mütləq! Çünki Vətən daşına dönük çıxanların bir adı var: ALÇAQ və ŞƏRƏFSİZ!
RƏFİQƏ