Vitrinlərdə bizi çağıran ucuz qiymətlər var. “Endirim”, “son fürsət”, “qaçırma” sözləri qulağımıza şirin gəlir. Amma heç düşünürükmü ki, bu ucuzluğun əsl qiymətini kim ödəyir?
Bir dəfə geyinib kənara atdığımız, ikinci yuyulmada formasını itirən, dərimizə toxunduqca narahatlıq verən keyfiyyətsiz geyimlər… Onlar sadəcə paltar deyil, israfın, aldadılmış zövqün və dəyərsizləşdirilmiş əməyin simvoludur. Ucuz aldığımız hər köynək, əslində bahalı bir məyusluqla geri qayıdır.
Bu geyimlər bizi qorumaq əvəzinə yorar, rahatlıq vermək əvəzinə sıxar. Qarderob doludur, amma geyinməyə bir şey tapılmır. Çünki keyfiyyətsizlik bolluq yaradır, amma məmnunluq yox.
Ən ağrılısı isə budur: ucuzluq bizə qənaət etdiyimizi düşündürür, halbuki biz həm pulumuzu, həm zövqümüzü, həm də sağlamlığımızı itiririk. Keyfiyyətli bir geyim illərlə qalır, ucuz paltar isə bir mövsüm belə dözmür.
Ucuzluq cüzdanı sevindirir, amma ruhu incidir. Keyfiyyətsiz geyimlər təkcə parçalanmır, özünə olan hörməti də səssizcə cırır.
Bəzən az almaq, amma yaxşı almaq lazımdır. Çünki ucuz olan hər şey qənaət deyil, bəzən ən bahalı səhvdir…