"İnsan siyasətlə məşğul ola bilərmi? – ola bilər; insan müxalifətçilik edə bilərmi? – edə bilər; insan tənqid edə bilərmi? – edər… Amma..! – İnsan müxalifətçiliyi müxalifətçilik xatirinə ( –“Xudu bəy də bazardadır” misali– ) edərmi? – etməməlidir! İnsan müxalifətçilik edərkən öz dövlətini hətta işğlaçı dövlətdən də geriymiş kimi göstərərmi? – göstərməməlidir! İnsan siyasi mübarizə apardığı şəxslərin (partiyanın, hakimiyyətin…) bütün (büsbütün) fəaliyyətini şübhə altına alıb da, hər şeyi, hər şeyi qara rəngdə göstərərmi? – belə görməməli və belə göstərməməlidir! (Əlbəttə, siz, istəsəz, bu ritorik suallara bəlli cavablardan öncə, hər dəfə bir “əlbəttə” də yaza bilərsiz.)". Bu fikirləri SİA-ya açıqlamasında Milli QHT Forumunun (MQF) İdarə heyətinin üzvü Əkbər Qoşalı deyib.
"Hər şey bir yana qalsın, təsəvvür edin, əlində silah, öncəbhədə xidmət edən hərbçinin ata-anası, bacısı, həyat yoldaşı, övladı… elə o hərbçinin döyüş yoldaşı və yaxud özü müxalif partiya sədrinin, keçmiş dövlət katibinin, keçmiş millət vəkilinin çıxışı ilə tanış olur və eşidir ki, sən demə, onun əzizinin keşiyini çəkdiyi Vətən, dövlət, düşmənin filan-filan göstəricilərindən geri qalır, nə bilim, guya düşmən ölkənin hakimiyəti öz ölkəsini daha yaxşı idarə edir və s. və ilaxır… - Mühüm vəzifələr tutmuş siyasətçi düşmənlə üzbəüz dayanan hərbçimizə, hər hansı vətəndaşımıza, xaricdə oxuyan, işləyən gəncimizə və b. beləmi ruh verir? Üstəlik, Avropa Birliyini, xalqlararası qurum və quruşları çağırır ki, Azərbaycan hakimiyyətinə qarşı sərt addımlar atın. Belə məsuliyyətsizlikmi olar? Onsuz da, şəbəkələşmiş düşmən diasporu, lobbisi və işğalçı dövlətin özü bütün günü bizim əleyhimizə çağırışlar edir, sanksiyalara səsləyir və s. Bir də, özümüzünkülərləmi uğraşmalıyıq? Siyasi hakimiyyət uğrunda mübarizə, müxalifətçilik heçmi hədd-hüdud tanımamaqdır?!.
Söhbət ondan gedir ki, bugünlərdə Əli Kərimli xarici radiostansiyalardan birinin Azərbaycan redaksiyasına müsahibə verirdi; müsahibə boyu, (uğrunda “nəyin bahasına olursa-olsun” üslubunda (üslubsuzluğunda) mübarizə apardığı) hakimiyyətin görmüş olduğu, görməkdə olduğu və görəcəyi işləri bütün parametrlər boyu “şübhə altına alır”, “mübahasiləndirdi”... Deyirəm, belə yanaşmamı olar? Özü də müxalifyönlü təsiri bağışlayan xanım jurnalist belə aradabir iradfason atmacalar atır, ancaq Əli Kərimli yenə öz ampulasında davam edirdi… - Təqribən “hansısa yaxşı iş varsa, o da deyildiyi, göründüyü qədər deyil və olan-qalanı da bizim təkidimizdən sonar baş tutub, məcbur olublar, zornan ediblər” şəklində…
İşə baxın ki, bu müsahibənin videoyazısına tam da o vaxt baxırdım ki, Əli Kərimlinin başçılıq etdiyi siyasi qurumun “brend”i – “siyasi mühacir biznesi” barədə, Kərimlinin yaxın adamlarının, məsləkdaşlarının Avropadakı bir xudmani məclisdə “avro şabaş” səpmə “mərasim”i gündəliyi tutmuşdu...
Ona görə də, yəqin heç təsadüfi deyil ki, media, sosial şəbəkə belə cümlələrlə dolub-daşır: “...Normal siyasi hazırlığı olmayan gənclərin şüurunu anti-azərbaycan ideolojisi ilə zəhərləyənlər, xarici ölkələrdə məskunlaşmaq istəyən özlərikimilərə “AXCP üzvü” vəsiqəsi verib, bu sahədən də əlavə gəlir əldə edir. “Mühacir biznesi”ndən gəlirlər, xaricdən alınan qrantlardan heç də az deyil.”
Yaxud: “...Xaricdə özlərinə “siyasi mühacir” deyənlər müəyyən anti-milli qruplardan aldığı vəsaitləri yeyib dağıtmaqla məşğuldur. Bu barədə danışanda, yazanda, Əli Kərimlinin trolları üstümüzə çımxırırdı. Yenə gəncləri anlamaq olar, beyinləri qandır amma yaşlı-başlı adamların “söyüş makinası”na çevrilib də, trolluq etməsi adama yer edir. Bu trolların isə hərdən miqrant, qrant və digər maxinasiyalar üstündə elə dava-dalaşları düşür, gəl görəsən..! Onsuz da bir-birilərini “satqın”, “agent” adlandırdıqlarına alışdığımız bu “müxalif arkadaşlar”, hələ görün “azadlıq beşiyi” sandıqları Avropada nələr deyirlər bir-birinə...
Əli Oğuz soyadlı bir mühacir iddia edir ki, Əli Kərimlinin əmisi oğlu İnqilab Kərimov Fransada əldə olunan “mühacir biznesi” gəlirlərindən saga-sola, eyş-işrətə xərcləyir.
Ardınca bir videomaterial paylaşılır, həmin videoda “özlərini dünyaya haqq-ədalət carçısı, demokratiya əzabkeşi” kimi sırıyan İnqilab Kərimov, Məhəmməd Mirzəli və Seyran Rəfiyev, eynən harın məmur balalarının etdiyini edir, kef məclisində pul səpir”...
Əziz oxucu,
bilmirəm, belə bir “fon”da, belə bir “gündəm çıxışı”na münasibətdə nə qədər nəzakətli olmaq mümkündür, necə gərgin danışmamaq, yazmamaq mümükündür? Mən əsəbi gərilənləri, uyğuntonlu şərh, status, məqalə yazanları bu yerdə anlayıram və Avropada pulsəpənlərdən, onlardan ilhamlananlardan, onlara güvənənlərdən, bu fonda hakimiyyəti hər məqamda, hər platformada tənqid edənlərdən... sadəcə və sadəcə soruşmaq istərdim: “Nə üçün və nə vaxtadək, bəylər? Sizə inananlar bezdi, özünüz bezmədinizmi?”-deyə, Əkbər Qoşalı fikrini tamamlayıb.